Wat is straatfotografie?

In een boekje van de Fotografenfederatie wordt Straatfotografie omschreven als “iedere vorm van fotografie die het dagelijks leven in de (semi)publieke ruimte vastlegt en waarin een al dan niet realistisch beeld wordt gegeven van de maatschappij. Belangrijk uitgangspunt bij straatfotografie vgls dezelfde uitgave: je mag in de publieke ruimte iedereen overal fotograferen. Dus ook mensen die dat niet willen of bekende personen. Iets anders is wat je met de foto’s dóet waarbij enerzijds het recht van vrije nieuwsgaring, anderzijds het recht op privacy van de te fotograferen persoon van belang zijn.

Bij straatfotografie gaat het niet om het vastleggen van het bijzondere, maar van het alledaagse, het werkelijke leven zoals sommige straatfotografen het omschrijven. De bedoeling is dat je je zo onopvallend mogelijk beweegt, om wat er gebeurt zó vast te kunnen leggen zoals het zich afspeelt.  Vandaar ook dat straatfotografie vaak met de candid camera (verborgen camera) gebeurt.  Peter van Tuijl wijst erop dat de fotograaf bij straatfotografie maar een geringe regie heeft, omdat hij de situatie wil vastleggen zoals die is en hij die juist niet wil verstoren: bij wijze van spreken weten  gefotografeerden niet dat ze “deelnemers zijn in een theaterstuk of spel”, aldus Peter.  

Straatfotografen werken vaak met kleine camera’s en fotograferen vaak “uit de heup”. Snelle camera’s zijn ook heel handig, want soms moet je snel handelen omdat de situatie anders voorbij is. Maar in feite kun je met bijna elke camera op straat fotograferen. Soms met de groothoek, maar soms is ook een tele heel handig, mits je maar niet opvalt en mensen voor je gaan poseren.
NB. Straatfotografie is geen journalistieke fotografie en ook geen portretfotografie, maar kan daar wel (deels) mee overlappen.